ἀνήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	ἀνήρ		ἄνδρες
Γενική	ἀνδρός	ἀνδροῖν	ἀνδρῶν
Δοτική	ἀνδρί	ἀνδροῖν	ἀνδράσι(ν)
Αιτιατική	ἄνδρα		ἄνδρας
Κλητική	ἄνερ		ἄνδρες

Ετυμολογία

ἀνήρ < ινδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂nḗr. Συγγενές με το σανσκριτικά नर (nára)

Ουσιαστικό

ἀνήρ αρσενικό

• ο άνδρας

Σύνθετα

• ἀνδρεῖος
• ἀνδριάς
• ἀνδρόγυνος
• ἀνδρομανία
• ἀνδρών
• πολυάντριο, κατάμετάπτωση του -ε
• φιλανδρία
• φίλανδρος
• Ἀλέξανδρος
• Ἀνδρέας
• Κλείτανδρος
• Πράξανδρος

Άλλες μορφές

• αττικός τύπος : ἁνήρ
• ιωνικός τύπος : ὡνήρ