ἀνήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	ἀνήρ		ἄνδρες
Γενική	ἀνδρός	ἀνδροῖν	ἀνδρῶν
Δοτική	ἀνδρί	ἀνδροῖν	ἀνδράσι(ν)
Αιτιατική	ἄνδρα		ἄνδρας
Κλητική	ἄνερ		ἄνδρες

Ετυμολογία

ἀνήρ < (κληρονομημένο) πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₂nḗr Συγγενής η σανσκριτική नर (nára)

Ουσιαστικό

ἀνήρ αρσενικό

• ο άντρας, άνδρας

Άλλες μορφές

• ἁνήρ (ὁ ἀνήρ)
• αττικός τύπος : ἁνήρ
• ιωνικός τύπος : ὡνήρ

Συγγενικές λέξεις

• ἀνδρο- Αρχαίες ελληνικές λέξεις με πρόθημα ἀνδρο- στο Βικιλεξικό
• -ανδρος Αρχαίες ελληνικές λέξεις με επίθημα -ανδρος στο Βικιλεξικό

ἀνδρεῖος ἀνδριάς ἀνδρόγυνος ἀνδρομανία ἀνδρών πολυάντριο, κατά μετάπτωση του -ε φιλανδρία φίλανδρος

ονόματα όπως Ἀλέξανδρος Ἀνδρέας Κλείτανδρος Πράξανδρος

Πηγές

• «ἀνήρ» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• «ἀνήρ» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.