ἀνεμούριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἀνεμούριον	τὰ	ἀνεμούριᾰ
γενική	τοῦ	ἀνεμουρίου	τῶν	ἀνεμουρίων
δοτική	τῷ	ἀνεμουρίῳ	τοῖς	ἀνεμουρίοις
αιτιατική	τὸ	ἀνεμούριον	τὰ	ἀνεμούριᾰ
κλητική ὦ!		ἀνεμούριον		ἀνεμούριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀνεμουρίω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀνεμουρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀνεμούριον < ἄνεμος

Ουσιαστικό

ἀνεμούριον ουδέτερο

• ο ανεμόμυλος

Συγγενικά

• Ἀνεμούριον (τοπωνύμιο)

Πηγές

• ἀνεμούριον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.