ἀντιποίησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀντιποίησῐς	αἱ	ἀντιποιήσεις
γενική	τῆς	ἀντιποιήσεως	τῶν	ἀντιποιήσεων
δοτική	τῇ	ἀντιποιήσει	ταῖς	ἀντιποιήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀντιποίησῐν	τὰς	ἀντιποιήσεις
κλητική ὦ!		ἀντιποίησῐ		ἀντιποιήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀντιποιήσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀντιποιησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀντιποίησις < ἀντι(ποιέω) + -ποίησις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: αντιποίηση

Ουσιαστικό

ἀντιποίησις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η διεκδίκηση, απαίτηση

Πηγές

• ἀντιποίησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.