ἀπάτη

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἀπᾰτα-
ονομαστική	ἡ	ἀπάτη	αἱ	ἀπάται
γενική	τῆς	ἀπάτης	τῶν	ἀπατῶν
δοτική	τῇ	ἀπάτῃ	ταῖς	ἀπάταις
αιτιατική	τὴν	ἀπάτην	τὰς	ἀπάτᾱς
κλητική ὦ!		ἀπάτη		ἀπάται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀπάτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀπάταιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'δίκη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀπάτη < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἀπάτη, -ης [ἀπᾰτη] θηλυκό

1. απάτη, εξαπάτηση
2. τέχνασμα
3. ψευδαίσθηση

Συγγενικά

• ἀπατεών
• ...

Πηγές

• ἀπάτη - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• ἀπάτη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀπάτη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.