ἀπάτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	ἀπᾰτορ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀπάτωρ	τὸ	ἀπάτορ
γενική	τοῦ/τῆς	ἀπάτορος	τοῦ	ἀπάτορος
δοτική	τῷ/τῇ	ἀπάτορῐ	τῷ	ἀπάτορῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀπάτορᾰ	τὸ	ἀπάτορ
κλητική ὦ!		ἀπάτορ		ἀπάτορ
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀπάτορες	τὰ	ἀπάτορᾰ
γενική	τῶν	ἀπατόρων	τῶν	ἀπατόρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀπάτορσῐ(ν)	τοῖς	ἀπάτορσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀπάτορᾰς	τὰ	ἀπάτορᾰ
κλητική ὦ!		ἀπάτορες		ἀπάτορᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀπάτορε	τὼ	ἀπάτορε
γεν-δοτ	τοῖν	ἀπατόροιν	τοῖν	ἀπατόροιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
3η κλίση, Κατηγορία 'ἀπάτωρ' όπως «ἀπάτωρ» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀπάτωρ < ἀ- στερητικό + πατήρ

Επίθετο

ἀπάτωρ, -ωρ, -ορ ή διγενές: αρσενικό ή θηλυκό

1. χωρίς πατέρα

   → δείτε παράθεμα στο σπόριος

2. ορφανός από πατέρα
3. αποκηρυγμένος από τον πατέρα του
4. αγνώστου πατρός

Σημειώσεις

• Το ουδέτερο εμφανίζεται μόνο στον πληθυντικό (ἀπάτορα) ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

Πηγές

• ἀπάτωρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀπάτωρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.