ἀπινής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀπινής	τὸ	ἀπινές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀπινοῦς	τοῦ	ἀπινοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀπινεῖ	τῷ	ἀπινεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀπινῆ	τὸ	ἀπινές
κλητική ὦ!		ἀπινές		ἀπινές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀπινεῖς	τὰ	ἀπινῆ
γενική	τῶν	ἀπινῶν	τῶν	ἀπινῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀπινέσῐ(ν)	τοῖς	ἀπινέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀπινεῖς	τὰ	ἀπινῆ
κλητική ὦ!		ἀπινεῖς		ἀπινῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀπινεῖ	τὼ	ἀπινεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀπινοῖν	τοῖν	ἀπινοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀπινής (ελληνιστική κοινή) < ἀ- στερητικό + πίν(ος) + -ής

Επίθετο

ἀπινής, -ής, -ές (ελληνιστική κοινή)

• καθαρός

Πηγές

• ἀπινής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.