ἀποβολή

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἀποβολή < ἀποβάλλω

Ουσιαστικό

ἀποβολή-ῆς θηλυκό

1. το πέταμα, η ρίψη, η αποβολή
2. η απώλεια
3. (γραμμ.) η απώλεια γράμματος ή τόνου (μεταγενέστερη έννοια, στα τέλη της ελληνιστικής)

Συγγενικά

• ἀποβάλλω
• ἀποβλητέος
• ἀποβλητικός
• ἀπόβλητος
• ἀποβολεύς
• ἀποβολιμαῖος (αυτός που ρίχνει κάτι, με γενική)