ἀπότομος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀπότομος	τὸ	ἀπότομον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀποτόμου	τοῦ	ἀποτόμου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀποτόμῳ	τῷ	ἀποτόμῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀπότομον	τὸ	ἀπότομον
κλητική ὦ!		ἀπότομε		ἀπότομον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀπότομοι	τὰ	ἀπότομᾰ
γενική	τῶν	ἀποτόμων	τῶν	ἀποτόμων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀποτόμοις	τοῖς	ἀποτόμοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀποτόμους	τὰ	ἀπότομᾰ
κλητική ὦ!		ἀπότομοι		ἀπότομᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀποτόμω	τὼ	ἀποτόμω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀποτόμοιν	τοῖν	ἀποτόμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀπότομος < ἀποτέμνω

Επίθετο

ἀπότομος, -ος, -ον

1. αυτός που έχει αποσχισθεί, απόκρημνος, βαραθρώδης, κρημνώδης
2. (μεταφορικά) τραχύς, αυστηρός, ανηλεής, αδυσώπητος

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἀποτέμνω και τέμνω

Πηγές

• ἀπότομος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀπότομος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.