ἀρήν

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀρήν	οἱ/αἱ	ἄρνες
γενική	τοῦ/τῆς	ἀρνός	τῶν	ἀρνῶν
δοτική	τῷ/τῇ	ἀρνῐ́	τοῖς/ταῖς	ἀρνᾰ́σῐ(ν) & ἄρνεσσῐ(ν)(επικός)
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄρνᾰ	τοὺς/τὰς	ἄρνᾰς
κλητική ὦ!		ἀρήν		ἄρνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄρνε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀρνοῖν
ανώμαλη κλίση, Κατηγορία 'μεταπλαστά' όπως «ἀρήν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀρήν < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *wr̥h₁ḗn (ἀρήν)

Ουσιαστικό

ἀρήν αρσενικό ή θηλυκό (& ἄρης & ἄρνον)

1. αρνί (μικρότερο του ενός έτους)

   → χρειάζεται παράθεμα και για αρσενικό

2. πρόβατο (αρσενικό ή θηλυκό)

   ※  8ος αιώνας πκε  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 3 (Γ. Ὅρκοι. Τειχοσκοπία. Ἀλεξάνδρου καὶ Μενελάου μονομαχία.), στίχ. 103 οἴσετε ἄρν', ἕτερον λευκόν, ἑτέρην δὲ μέλαιναν, (θηλυκό)

Συνώνυμα

• ἀμνός

Συγγενικές λέξεις

• ἀρνακίς
• ἄρνειος
• ἀρνειός
• ἀρνίον
• πολύρρην
• ῥήν
• → δείτε τη λέξη  νέα ελληνική μπερζέρα

Σημειώσεις

• Η λέξη στην ονομαστική ενικού απαντά μόνο σε επιγραφές, π.χ. IG1.4, 11.154A11

Πηγές

• «ἀρήν» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.