ἀργός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός			Πληθυντικός
Ονομαστική	ἀργός	ἀργή	ἀργόν	ἀργοί	ἀργαί	ἀργά
Γενική	ἀργοῦ	ἀργῆς	ἀργοῦ	ἀργῶν	ἀργῶν	ἀργῶν
Δοτική	ἀργῷ	ἀργῇ	ἀργῷ	ἀργοῖς	ἀργαῖς	ἀργοῖς
Αιτιατική	ἀργόν	ἀργήν	ἀργόν	ἀργούς	ἀργάς	ἀργά
Κλητική	ἀργέ	ἀργή	ἀργόν	ἀργοί	ἀργαί	ἀργά
Δυικός			Αρσενικό-Ουδέτερο		Θηλυκό
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			ἀργώ		ἀργά
Γενική-Δοτική			ἀργοῖν		ἀργαῖν

Ετυμολογία

ἀργός < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₂erǵ- (λευκός)

Επίθετο 1

ἀργός, -ή, -όν

1. φωτεινός, αστραφτερός, λαμπερός, γυαλιστερός
2. λευκός
3. που κινείται γρήγορα, γοργοπόδαρος

Συγγενικές λέξεις

• ἄργυρος

Ετυμολογία

ἀργός < ἀεργός < ἀ- +‎ ἔργον

Επίθετο 2

ἀργός, -ή, -όν

1. οκνηρός, αδρανής
2. απαλλαγμένος
3. ακαλλιέργητος
4. παραμελημένος
5. ανεκτέλεστος
6. ακατέργαστος
7. άχρηστος

Πηγές

• Μοντανάρι (Montanari), Φράνκο (Franco) (2013). Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Παπαδήμας. 
• «ἀργός» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «ἀργός» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.