ἀρχαιοπινής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀρχαιοπινής	τὸ	ἀρχαιοπινές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀρχαιοπινοῦς	τοῦ	ἀρχαιοπινοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀρχαιοπινεῖ	τῷ	ἀρχαιοπινεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀρχαιοπινῆ	τὸ	ἀρχαιοπινές
κλητική ὦ!		ἀρχαιοπινές		ἀρχαιοπινές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀρχαιοπινεῖς	τὰ	ἀρχαιοπινῆ
γενική	τῶν	ἀρχαιοπινῶν	τῶν	ἀρχαιοπινῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀρχαιοπινέσῐ(ν)	τοῖς	ἀρχαιοπινέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀρχαιοπινεῖς	τὰ	ἀρχαιοπινῆ
κλητική ὦ!		ἀρχαιοπινεῖς		ἀρχαιοπινῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀρχαιοπινεῖ	τὼ	ἀρχαιοπινεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀρχαιοπινοῖν	τοῖν	ἀρχαιοπινοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀρχαιοπινής (ελληνιστική κοινή) < ἀρχαιο- + πίν(ος) + -ής

Επίθετο

ἀρχαιοπινής, -ής, -ές (ελληνιστική κοινή)

1. που έχει τη σκουριά της αρχαιότητας
2. (μεταφορικά) που έχει αρχαϊκό ύφος

Πηγές

• ἀρχαιοπινής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.