ἀρχιτέκτων

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀρχιτέκτων	οἱ	ἀρχιτέκτονες
γενική	τοῦ	ἀρχιτέκτονος	τῶν	ἀρχιτεκτόνων
δοτική	τῷ	ἀρχιτέκτονῐ	τοῖς	ἀρχιτέκτοσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ἀρχιτέκτονᾰ	τοὺς	ἀρχιτέκτονᾰς
κλητική ὦ!		ἀρχιτέκτον		ἀρχιτέκτονες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀρχιτέκτονε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀρχιτεκτόνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'γείτων' όπως «μέμνων» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀρχιτέκτων < ἀρχι- (< ἄρχω) + τέκτων

Ουσιαστικό

ἀρχιτέκτων, -ονος αρσενικό

1. ο επικεφαλής των αρχιτεκτόνων, ο επιβλέπων τις εργασίες, ο επιστάτης στις οικοδομικές εργασίες

   ⮡  ἀρχιτέκτων τῆς γεφύρας

2. (μεταφορικά) ο εμπνευστής, αυτός που έχει καταστρώσει σχέδιο, συνωμοσία

   ⮡  τῷ ἀρχιτέκτονι τῆς ὅλης ἐπιβουλῆς

Παράγωγα

• ἀρχιτεκτόνευμα
• ἀρχιτεκτονεύω
• ἀρχιτεκτονέω
• ἀρχιτεκτόνημα
• ἀρχιτεκτονία
• ἀρχιτεκτονικός
• ἀρχιτεκτοσύνη
• ὑπαρχιτέκτων

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἄρχω και τέκτων

Πηγές

• ἀρχιτέκτων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀρχιτέκτων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.