ἀσθενής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀσθενής	τὸ	ἀσθενές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀσθενοῦς	τοῦ	ἀσθενοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀσθενεῖ	τῷ	ἀσθενεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀσθενῆ	τὸ	ἀσθενές
κλητική ὦ!		ἀσθενές		ἀσθενές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀσθενεῖς	τὰ	ἀσθενῆ
γενική	τῶν	ἀσθενῶν	τῶν	ἀσθενῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀσθενέσῐ(ν)	τοῖς	ἀσθενέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀσθενεῖς	τὰ	ἀσθενῆ
κλητική ὦ!		ἀσθενεῖς		ἀσθενῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀσθενεῖ	τὼ	ἀσθενεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀσθενοῖν	τοῖν	ἀσθενοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀσθενής < ἀ- + σθέν(ος) + -ής

Επίθετο

ἀσθενής, -ή, -ές

1. αυτός που δεν έχει δύναμη, αδύναμος, ανίσχυρος, άτονος
2. (ως προς την περιουσία) αδύναμος, φτωχός, άπειρος
3. ασήμαντος
4. (για ποτάμια) μικρός, μηδαμινός (που έχει λίγο νερό)

Σημειώσεις

• Για την έννοια «ασθενής, άρρωστος» δείτε τη μετοχή ἀσθενῶν, ἀσθενοῦσα, ἀσθενοῦν του ἀσθενῶ, συνηρημένου τύπου του ἀσθενέω

Παράγωγα

 ετυμολογικό πεδίο 
ασθεν- 

• ἀσθένεια
• ἀσθενέω
• ἀσθένημα
• ἀσθενικός
• ἀσθενόφθαλμον
• ἀσθενοποιέω
• ἀσθενοποιός
• ἀσθενόρριζος
• ἀσθενόω
• ἀσθενόψυχος
• ἀσθένωσις
• διασθενέω
• ἐξασθενέω
• ἐξασθενής
• ἐνασθενέω
• κατασθενέω
• προασθενέω
• προεξασθενέω
• συνασθενέω
• ὑπασθενέω
• ὑπερασθενής

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη σθένος

Πηγές

• ἀσθενής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀσθενής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.