ἀσυρής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀσυρής	τὸ	ἀσυρές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀσυροῦς	τοῦ	ἀσυροῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀσυρεῖ	τῷ	ἀσυρεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀσυρῆ	τὸ	ἀσυρές
κλητική ὦ!		ἀσυρές		ἀσυρές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀσυρεῖς	τὰ	ἀσυρῆ
γενική	τῶν	ἀσυρῶν	τῶν	ἀσυρῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀσυρέσῐ(ν)	τοῖς	ἀσυρέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀσυρεῖς	τὰ	ἀσυρῆ
κλητική ὦ!		ἀσυρεῖς		ἀσυρῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀσυρεῖ	τὼ	ἀσυρεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀσυροῖν	τοῖν	ἀσυροῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀσυρής (ελληνιστική κοινή) < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

ἀσυρής, -ής, -ές (ελληνιστική κοινή)

• βδελυρός, αισχρός, ρυπαρός, ακόλαστος

  ※  2ος πκε αιώνας ⌘ Πολύβιος, Ἱστορίαι, 18.55.7, @scaife.perseus

  τυχὼν δὲ διὰ ταῦτα μεγάλης ἀποδοχῆς καὶ περιουσίας ἐν τοῖς ἑξῆς χρόνοις, μετὰ ταῦτα προβαινούσης τῆς ἡλικίας ὁλοσχερῶς εἰς ἀσέλγειαν ἐξώκειλε καὶ βίον ἀσυρῆ.

  ※  2ος πκε αιώνας ⌘ Πολύβιος, Ἱστορίαι, 4.4.5, @scaife.perseus

  ἦν δέ τις κατʼ ἐκείνους τοὺς καιροὺς ἄνθρωπος ἀσυρὴς ἐν τῇ Μεσσήνῃ,

Παράγωγα

• ἀσυρῶς

Πηγές

• ἀσυρής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.