ἀσφάλισμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἀσφάλισμᾰ	τὰ	ἀσφαλίσμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ἀσφαλίσμᾰτος	τῶν	ἀσφαλισμᾰ́των
δοτική	τῷ	ἀσφαλίσμᾰτῐ	τοῖς	ἀσφαλίσμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἀσφάλισμᾰ	τὰ	ἀσφαλίσμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ἀσφάλισμᾰ		ἀσφαλίσμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀσφαλίσμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀσφαλισμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀσφάλισμα < ἀσφαλίζω, ἀσφαλισ- + -μα < αρχαία ελληνική ἀσφαλής < σφάλλω

Ουσιαστικό

ἀσφάλισμα ουδέτερο

1. (ελληνιστική κοινή) ασφάλεια
2. (ελληνιστική κοινή) εγγύηση
3. (ελληνιστική κοινή) οχύρωση

Δείτε επίσης

• σφάλισμα (μεσαιωνικά και νέα ελληνικά)

Πηγές

• ἀσφάλισμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.