ἀχλύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀχλύς	αἱ	ἀχλύες
γενική	τῆς	ἀχλύος	τῶν	ἀχλύων
δοτική	τῇ	ἀχλύῐ̈	ταῖς	ἀχλύσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀχλύν	τὰς	ἀχλῦς
κλητική ὦ!		ἀχλύ		ἀχλύες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀχλύε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀχλύοιν
Το υ στις καταλήξεις είναι βραχύ ῠ- σε τρισύλλαβα και μακρό ῡ- σε δισύλλαβα.
3η κλίση, Κατηγορία 'ἰχθύς' όπως «ἰχθύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀχλύς < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἀχλύς θηλυκό

• η αχλή, το σκοτάδι

Πηγές

• ἀχλύς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀχλύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.