ἀχορτασία

Νέα ελληνικά (el)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀχορτασίᾱ	αἱ	ἀχορτασίαι
γενική	τῆς	ἀχορτασίᾱς	τῶν	ἀχορτασιῶν
δοτική	τῇ	ἀχορτασίᾳ	ταῖς	ἀχορτασίαις
αιτιατική	τὴν	ἀχορτασίᾱν	τὰς	ἀχορτασίᾱς
κλητική ὦ!		ἀχορτασίᾱ		ἀχορτασίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀχορτασίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀχορτασίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀχορτασία < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἀχορτασία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) αχορτασιά

Πηγές

• ἀχορτασία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.