ἁδρότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἁδρότης	αἱ	ἁδρότητες
γενική	τῆς	ἁδρότητος	τῶν	ἁδροτήτων
δοτική	τῇ	ἁδρότητῐ	ταῖς	ἁδρότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἁδρότητᾰ	τὰς	ἁδρότητᾰς
κλητική ὦ!		ἁδρότης		ἁδρότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἁδρότητε
γεν-δοτ	τοῖν		ἁδροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἁδρότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἁδροτής, τῆς ἁδροτῆς (μετακίνηση τόνου)

Ουσιαστικό

ἁδρότης, -ητος θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) άλλη μορφή του ἁδροτής (θηλυκό)

Πηγές

• ἁδροτής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.