ἁρπάγιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἁρπάγιον	τὰ	ἁρπάγιᾰ
γενική	τοῦ	ἁρπαγίου	τῶν	ἁρπαγίων
δοτική	τῷ	ἁρπαγίῳ	τοῖς	ἁρπαγίοις
αιτιατική	τὸ	ἁρπάγιον	τὰ	ἁρπάγιᾰ
κλητική ὦ!		ἁρπάγιον		ἁρπάγιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἁρπαγίω
γεν-δοτ	τοῖν		ἁρπαγίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἁρπάγιον < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἁρπάγιον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) η κλεψύδρα

Πηγές

• ἁρπάγιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.