ἄγκος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἀγκεσ-
ονομαστική	τὸ	ἄγκος	τὰ	ἄγκη - ἄγκεᾰ
γενική	τοῦ	ἄγκους - ἄγκεος	τῶν	ἀγκῶν - ἀγκέων
δοτική	τῷ	ἄγκει - ἄγκεῐ̈	τοῖς	ἄγκεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἄγκος	τὰ	ἄγκη - ἄγκεα
κλητική ὦ!		ἄγκος		ἄγκη - ἄγκεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄγκει - ἄγκεε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγκοῖν - ἀγκέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «βέλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄγκος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂énkos (καμπή)

Ουσιαστικό

ἄγκος ουδέτερο

1. κοίλωμα, καμπή
2. (γεωγραφία) κοιλάδα

Συγγενικά

• μισγάγκεια
• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• ἄγκος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄγκος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.