ἄθλιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἄθλιος	ἡ	ἀθλίᾱ & ἄθλιος	τὸ	ἄθλιον
γενική	τοῦ	ἀθλίου	τῆς	ἀθλίᾱς & ἀθλίου	τοῦ	ἀθλίου
δοτική	τῷ	ἀθλίῳ	τῇ	ἀθλίᾳ & ἀθλίῳ	τῷ	ἀθλίῳ
αιτιατική	τὸν	ἄθλιον	τὴν	ἀθλίᾱν & ἄθλιον	τὸ	ἄθλιον
κλητική ὦ!		ἄθλιε		ἀθλίᾱ & ἄθλιε		ἄθλιον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἄθλιοι	αἱ	ἄθλιαι & ἄθλιοι	τὰ	ἄθλιᾰ
γενική	τῶν	ἀθλίων	τῶν	ἀθλίων & ἀθλίων	τῶν	ἀθλίων
δοτική	τοῖς	ἀθλίοις	ταῖς	ἀθλίαις & ἀθλίοις	τοῖς	ἀθλίοις
αιτιατική	τοὺς	ἀθλίους	τὰς	ἀθλίᾱς & ἀθλίους	τὰ	ἄθλιᾰ
κλητική ὦ!		ἄθλιοι		ἄθλιαι & ἄθλιοι		ἄθλιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀθλίω	τὼ	ἀθλίᾱ & ἀθλίω	τὼ	ἀθλίω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀθλίοιν	τοῖν	ἀθλίαιν & ἀθλίοιν	τοῖν	ἀθλίοιν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ος, λιγότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'δίκαιος' όπως «δίκαιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἄθλιος < ἄεθλον / ἆθλον + -ιος

Επίθετο

ἄθλιος, -α/-ος, -ον, συγκριτικός : ἀθλιώτερος, υπερθετικός :  ἀθλιώτατος

1. αττικός τύπος του ἀέθλιος
   1. δυστυχής, ταλαίπωρος

      ※  οἰκτρὰ σύ, τέκνον, ἀθλία δ’ ἐγὼ γυνή (Ευριπίδης, Εκάβη, 417)

   2. άθλιος
   3. επώδυνος

Άλλες μορφές

• ἀέθλιος (που κερδίζει ένα βραβείο ή αγωνίζεται γι’ αυτό)

Παράγωγα

• ἀθλιοποιός
• ἀθλιότης
• ἀθλιόω ἀθλιόομαι
• ἀθλίως (επίρρημα)

→ και δείτε τη λέξη ἄεθλον

Πηγές

• Μοντανάρι (Montanari), Φράνκο (Franco) (2013). Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Παπαδήμας. 
• ἄθλιος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄθλιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.