ἄθριξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἀθρῐχ- ἀτρῐχ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἄθριξ	οἱ/αἱ	ἄτριχες
γενική	τοῦ/τῆς	ἄτριχος	τῶν	ἀτρίχων
δοτική	τῷ/τῇ	ἄτριχῐ	τοῖς/ταῖς	ἄτριξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄτριχᾰ	τοὺς/τὰς	ἄτριχᾰς
κλητική ὦ!		ἄθριξ		ἄτριχες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄτριχε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀτρίχοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνυξ' όπως «ὄνυξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄθριξ (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἄ- + -θριξ

Ουσιαστικό

ἄθριξ, -τριχος αρσενικό ή θηλυκό (σε επιθετική λειτουργία)

• (ελληνιστική κοινή) άτριχος, που δεν έχει τρίχες

  ※  2ος/3ος κε αιώνας ⌘ Κλαύδιος Αἰλιανός (Claudius Aelianus), Περὶ ζῴων ἰδιότητος, 7.16

  ὁ μὲν Αἰσχύλος ἐπί τινος πέτρας καθῆστο, τὰ εἰθισμένα δήπου φιλοσοφῶν καὶ γράφων· ἄθριξ δὲ ἦν τὴν κεφαλὴν καὶ ψιλός.

  ο μεν Αισχύλος καθόταν σε μια πέτρα, (ασχολούμενος) με τα συνηθισμένα φαντάζομαι, φιλοσοφώντας και γράφοντας, άτριχος δε ήταν στην κεφαλή, φαλακρός.

Συνώνυμα

• ἀπόθριξ
• ψιλός
• επίσης, δείτε' ἄνηβος (το αναφέρει ο Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς στις Γλώσσες, Α, παρόλο που έχει και την έννοια του εφήβου, του άτριχου εφήβου, όχι καθαρά την έννοια του άτριχου)

Πηγές

• ἄθριξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.