ἄορ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἄορ	τὰ	ἄορᾰ
γενική	τοῦ	ἄορος	τῶν	ἀόρων
δοτική	τῷ	ἄορῐ	τοῖς	ἄορσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἄορ	τὰ	ἄορᾰ
κλητική ὦ!		ἄορ		ἄορᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄορε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀόροιν
Και αιτιατική πληθυντικού, αρσενικό «τοὺς ἄορας».
3η κλίση, Κατηγορία 'ἄορ' όπως «ἄορ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄορ < ἀείρω • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

ἄορ ουδέτερο

1. (οπλισμός) ξίφος (περασμένο σε ζώνη)
2. (κατ’ επέκταση) όπλο

Άλλες μορφές

• ἆορ

Συγγενικά

• ἀορτή
• ἀορτήρ

Πηγές

• ἄορ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄορ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.