ἄπαππος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἄπαππος	τὸ	ἄπαππον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀπάππου	τοῦ	ἀπάππου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀπάππῳ	τῷ	ἀπάππῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄπαππον	τὸ	ἄπαππον
κλητική ὦ!		ἄπαππε		ἄπαππον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἄπαπποι	τὰ	ἄπαππᾰ
γενική	τῶν	ἀπάππων	τῶν	ἀπάππων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀπάπποις	τοῖς	ἀπάπποις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀπάππους	τὰ	ἄπαππᾰ
κλητική ὦ!		ἄπαπποι		ἄπαππᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀπάππω	τὼ	ἀπάππω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀπάπποιν	τοῖν	ἀπάπποιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἄπαππος < στερητικό ἄ- + πάππος

Επίθετο

ἄπαππος, -ος, -ον

1. που δεν έχει παππού
2. (μεταφορικά) που δεν έχει καταγωγή από άλλον όμοιο

Πηγές

• ἄπαππος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄπαππος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.