ἄπιστος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἄπιστος	τὸ	ἄπιστον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀπίστου	τοῦ	ἀπίστου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀπίστῳ	τῷ	ἀπίστῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄπιστον	τὸ	ἄπιστον
κλητική ὦ!		ἄπιστε		ἄπιστον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἄπιστοι	τὰ	ἄπιστᾰ
γενική	τῶν	ἀπίστων	τῶν	ἀπίστων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀπίστοις	τοῖς	ἀπίστοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀπίστους	τὰ	ἄπιστᾰ
κλητική ὦ!		ἄπιστοι		ἄπιστᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀπίστω	τὼ	ἀπίστω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀπίστοιν	τοῖν	ἀπίστοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἄπιστος < ἄ- στερητικό + πιστός

Επίθετο

ἄπιστος, -ος, -ον, συγκριτικός : ἀπιστότερος, υπερθετικός :  ἀπιστότατος

1. που δεν μπορείς να τον εμπιστευτείς, αναξιόπιστος
2. δύσπιστος
3. ανυπάκουος
4. απίστευτος, απίθανος
5. (ελληνιστική σημασία) που δεν πιστεύει, δύσπιστος

Παράγωγα

• ἀπίστως

Πηγές

• ἄπιστος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄπιστος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.