ἄστρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἄστρον	τὰ	ἄστρᾰ
γενική	τοῦ	ἄστρου	τῶν	ἄστρων
δοτική	τῷ	ἄστρῳ	τοῖς	ἄστροις
αιτιατική	τὸ	ἄστρον	τὰ	ἄστρᾰ
κλητική ὦ!		ἄστρον		ἄστρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄστρω
γεν-δοτ	τοῖν		ἄστροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄστρον < ἀστήρ• Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

ἄστρον ουδέτερο

1. (συνήθως στον πληθυντικό) τα αστέρια
2. (στον ενικό) ο Σείριος

Πηγές

• ἄστρον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄστρον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.