ἄφρακτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἄφρακτος	τὸ	ἄφρακτον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀφράκτου	τοῦ	ἀφράκτου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀφράκτῳ	τῷ	ἀφράκτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄφρακτον	τὸ	ἄφρακτον
κλητική ὦ!		ἄφρακτε		ἄφρακτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἄφρακτοι	τὰ	ἄφρακτᾰ
γενική	τῶν	ἀφράκτων	τῶν	ἀφράκτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀφράκτοις	τοῖς	ἀφράκτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀφράκτους	τὰ	ἄφρακτᾰ
κλητική ὦ!		ἄφρακτοι		ἄφρακτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀφράκτω	τὼ	ἀφράκτω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀφράκτοιν	τοῖν	ἀφράκτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἄφρακτος < ἄ- στερητικό + φρακτ-ός (φράσσω)

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ↷ λατινικά: aphractus

Επίθετο

ἄφρακτος, -ος, -ον

1. απερίφρακτος
2. αφύλαχτος
3. ανοχύρωτος
4. απροστάτευτος

Άλλες μορφές

• ἄφαρκτος

Ουσιαστικό

ἄφρακτος

• (ναυτικός όρος) πλοίο χωρίς κατάστρωμα

Πηγές

• ἄφρακτος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄφρακτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.