ἆθλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἆθλος	οἱ	ἆθλοι
γενική	τοῦ	ἄθλου	τῶν	ἄθλων
δοτική	τῷ	ἄθλῳ	τοῖς	ἄθλοις
αιτιατική	τὸν	ἆθλον	τοὺς	ἄθλους
κλητική ὦ!		ἆθλε		ἆθλοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄθλω
γεν-δοτ	τοῖν		ἄθλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἆθλος < ἄεθλος, ρίζα κοινή με το ἄεθλον και ἆθλον (το βραβείο)

Ουσιαστικό

ἆθλος αρσενικό

1. ο αγώνας για κάποιο βραβείο, η άμιλλα
2. ο μόχθος

Συνώνυμα

• ἀθλοσύνη

Συγγενικά

• ἀθλέω
• ἆθλον
• ἄθλημα
• ἀθλητήρ ή ἀθλητής
• ἀθλητικός
• ἄθλιος (ο αγωνιζόμενος σε άθλημα αλλά και ο ταλαιπωρούμενος, ο άθλιος)

Πηγές

• ἆθλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἆθλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.