Ἀρμενιάρχης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἀρμενιάρχης	οἱ	Ἀρμενιάρχαι
γενική	τοῦ	Ἀρμενιάρχου	τῶν	Ἀρμενιαρχῶν
δοτική	τῷ	Ἀρμενιάρχῃ	τοῖς	Ἀρμενιάρχαις
αιτιατική	τὸν	Ἀρμενιάρχην	τοὺς	Ἀρμενιάρχᾱς
κλητική ὦ!		Ἀρμενιάρχᾰ		Ἀρμενιάρχαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀρμενιάρχᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀρμενιάρχαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀρμενιάρχης < Ἀρμενί(α) + -άρχης

Ουσιαστικό

Ἀρμενιάρχης αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• ο επικεφαλής του κοινού (δηλ. λαού) της Αρμενίας (Ἀρμενία)

Πηγές

• Ἀρμενιάρχης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.