Ἀρτακεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἀρτακεύς	οἱ	Ἀρτακεῖς
γενική	τοῦ	Ἀρτακέως	τῶν	Ἀρτακέων
δοτική	τῷ	Ἀρτακεῖ	τοῖς	Ἀρτακεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἀρτακέᾱ	τοὺς	Ἀρτακέᾱς
κλητική ὦ!		Ἀρτακεῦ		Ἀρτακεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀρτακεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀρτακέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀρτακεύς < αρχαία ελληνική Ἀρτάκ(η) + -εύς

Ουσιαστικό

Ἀρτακεύς αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της Αρτάκης

Συνώνυμα

• Ἀρτακηνός
• Ἀρτάκιος

Πηγές

• Ἀρτακεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.