Ἁλαιεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἁλαιεύς	οἱ	Ἁλαιεῖς - Ἁλαιῆς*
γενική	τοῦ	Ἁλαιέως & Ἁλαιῶς	τῶν	Ἁλαιέων & Ἁλαιῶν
δοτική	τῷ	Ἁλαιεῖ	τοῖς	Ἁλαιεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἁλαιέᾱ & Ἁλαιᾶ	τοὺς	Ἁλαιέᾱς & Ἁλαιᾶς
κλητική ὦ!		Ἁλαιεῦ		Ἁλαιεῖς - Ἁλαιῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἁλαιῆ1 ή Ἁλαιεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		Ἁλαιέοιν
Κλίνεται όπως το βασιλεύς με επιπλέον συνηρημένους τύπους. * αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'ἁλιεύς' όπως «ἁλιεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἁλαιεύς < Ἁλαί + -εύς

Ουσιαστικό

Ἁλαιεύς αρσενικό

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος δήμου με το όνομα Ἁλαί

Πηγές

• Ἁλαιεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.