ἐθνικόν

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

ἐθνικόν ουδέτερο

1. (αρσενικό) αιτιατική ενικού του έθνικός
2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του έθνικός

   ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου έθνικός: η ονομασία κατοίκων ενός έθνους, μιας πόλης

   ※  Ροδόη, πόλις Ίνδική, τό έθνικόν Ροδοήτης (Στέφανος ο Βυζάντιος, 6ος αιώνας, Τα Εθνικά)

Δείτε επίσης

• και καθαρεύουσα

  ※  Πόθεν το εθνικόν Αρβανίτης (τίτλος του βιβλίου, Πέτρος Α. Φουρίκης, Ελεύθερη Σκέψις, 1996)