ἐλεήμων

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	ἐλεημον-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐλεήμων	τὸ	ἐλεῆμον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐλεήμονος	τοῦ	ἐλεήμονος
δοτική	τῷ/τῇ	ἐλεήμονῐ	τῷ	ἐλεήμονῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐλεήμονᾰ	τὸ	ἐλεῆμον
κλητική ὦ!		ἐλεῆμον		ἐλεῆμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐλεήμονες	τὰ	ἐλεήμονᾰ
γενική	τῶν	ἐλεημόνων	τῶν	ἐλεημόνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐλεήμοσῐ(ν)	τοῖς	ἐλεήμοσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐλεήμονᾰς	τὰ	ἐλεήμονᾰ
κλητική ὦ!		ἐλεήμονες		ἐλεήμονᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐλεήμονε	τὼ	ἐλεήμονε
γεν-δοτ	τοῖν	ἐλεημόνοιν	τοῖν	ἐλεημόνοιν
3η κλίση, ομάδα 'σώφρων', Κατηγορία 'σώφρων' όπως «σώφρων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐλεήμων, ήδη ομηρικό < ἐλε(έω) + -ήμων

Επίθετο

ἐλεήμων, -ων, -ον

• ελεήμων, ελεήμονας

Βαθμοί επιθέτου και επιρρήματος

Θετικός	Συγκριτικός	Υπερθετικός
Επίθετο
ἐλεήμων	ἐλεημονέστερος	ἐλεημονέστατος
Επίρρημα
ἐλεημόνως	ἐλεημονέστερον	ἐλεημονέστατα

Παράγωγα

• ἐλεημονικός

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ἔλεος

Πηγές

• ἐλεήμων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐλεήμων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.