ἐλεήμων

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Δείτε επίσης: ελεήμων

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

→ γένη αρσενικό & θηλυκό ουδέτερο
↓ πτώσεις       ενικός      
ἐλεημον-
ονομαστική / ἐλεήμων τὸ ἐλεῆμον
      γενική τοῦ/τῆς ἐλεήμονος τοῦ ἐλεήμονος
      δοτική τῷ/τῇ ἐλεήμον τῷ ἐλεήμον
    αιτιατική τὸν/τὴν ἐλεήμον τὸ ἐλεῆμον
     κλητική ! ἐλεῆμον ἐλεῆμον
↓ πτώσεις   πληθυντικός  
ονομαστική οἱ/αἱ ἐλεήμονες τὰ ἐλεήμον
      γενική τῶν ἐλεημόνων τῶν ἐλεημόνων
      δοτική τοῖς/ταῖς ἐλεήμοσῐ(ν) τοῖς ἐλεήμοσῐ(ν)
    αιτιατική τοὺς/τὰς ἐλεήμονᾰς τὰ ἐλεήμον
     κλητική ! ἐλεήμονες ἐλεήμον
    δυϊκός  
ονομ-αιτ-κλ τὼ ἐλεήμονε τὼ ἐλεήμονε
      γεν-δοτ τοῖν ἐλεημόνοιν τοῖν ἐλεημόνοιν
3η κλίση, ομάδα 'σώφρων', Κατηγορία 'σώφρων' όπως «σώφρων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία [επεξεργασία]

ἐλεήμων, ήδη ομηρικό < ἐλε(έω) + -ήμων [1]

Επίθετο[επεξεργασία]

ἐλεήμων, -ων, -ον

Βαθμοί επιθέτου και επιρρήματος[επεξεργασία]

Παράγωγα[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

Αναφορές[επεξεργασία]

  1. s.v «έλεος» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. 

Πηγές[επεξεργασία]