ἐλεφάντινος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἐλεφάντινος	ἡ	ἐλεφαντίνη	τὸ	ἐλεφάντινον
γενική	τοῦ	ἐλεφαντίνου	τῆς	ἐλεφαντίνης	τοῦ	ἐλεφαντίνου
δοτική	τῷ	ἐλεφαντίνῳ	τῇ	ἐλεφαντίνῃ	τῷ	ἐλεφαντίνῳ
αιτιατική	τὸν	ἐλεφάντινον	τὴν	ἐλεφαντίνην	τὸ	ἐλεφάντινον
κλητική ὦ!		ἐλεφάντινε		ἐλεφαντίνη		ἐλεφάντινον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἐλεφάντινοι	αἱ	ἐλεφάντιναι	τὰ	ἐλεφάντινᾰ
γενική	τῶν	ἐλεφαντίνων	τῶν	ἐλεφαντίνων	τῶν	ἐλεφαντίνων
δοτική	τοῖς	ἐλεφαντίνοις	ταῖς	ἐλεφαντίναις	τοῖς	ἐλεφαντίνοις
αιτιατική	τοὺς	ἐλεφαντίνους	τὰς	ἐλεφαντίνᾱς	τὰ	ἐλεφάντινᾰ
κλητική ὦ!		ἐλεφάντινοι		ἐλεφάντιναι		ἐλεφάντινᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐλεφαντίνω	τὼ	ἐλεφαντίνᾱ	τὼ	ἐλεφαντίνω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐλεφαντίνοιν	τοῖν	ἐλεφαντίναιν	τοῖν	ἐλεφαντίνοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'μέγιστος' όπως «μέγιστος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐλεφάντινος < (ἐλέφας) ἐλεφαντ- + -ινος

Επίθετο

ἐλεφάντινος, -η, -ον

1. ελεφάντινος, που έχει φτιαχτεί από ελεφαντοστό
2. που έχει το (λευκό) χρώμα του ελεφαντοστού

Πηγές

• ἐλεφάντινος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐλεφάντινος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.