ἐλπιδοφόρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐλπιδοφόρος	τὸ	ἐλπιδοφόρον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐλπιδοφόρου	τοῦ	ἐλπιδοφόρου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐλπιδοφόρῳ	τῷ	ἐλπιδοφόρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐλπιδοφόρον	τὸ	ἐλπιδοφόρον
κλητική ὦ!		ἐλπιδοφόρε		ἐλπιδοφόρον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐλπιδοφόροι	τὰ	ἐλπιδοφόρᾰ
γενική	τῶν	ἐλπιδοφόρων	τῶν	ἐλπιδοφόρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐλπιδοφόροις	τοῖς	ἐλπιδοφόροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐλπιδοφόρους	τὰ	ἐλπιδοφόρᾰ
κλητική ὦ!		ἐλπιδοφόροι		ἐλπιδοφόρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐλπιδοφόρω	τὼ	ἐλπιδοφόρω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐλπιδοφόροιν	τοῖν	ἐλπιδοφόροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐλπιδοφόρος (ελληνιστική κοινή) < ἐλπίς + -φόρος (< φέρω)

Επίθετο

ἐλπιδοφόρος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

• ελπιδοφόρος

  ※  4ος/5ος κε αιώνας ⌘ Ιωάννης ο Χρυσόστομος, In Psalmum 75, @catholiclibrary.org

  Εὐχὴ νεκροὺς ἀνεγείρει, δαίμονας φυγαδεύει, νόσους ἰᾶται, θανάτους ἐκλύει. Ὢ εὐχὴ, ζωῆς χορηγὴ, ὑγιείας ἐνθήκη, ἐλπιδοφόρον ἄνθος. Εὔξασθε οὖν καὶ ὑμεῖς, ἀγαπητοὶ, καὶ ἀποδῶτε Κυρίῳ τῷ Θεῷ ἡμῶν· ὅτι αὐτῷ πρέπει πᾶσα δόξα, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἐλπίς και φέρω

Πηγές

• ἐλπιδοφόρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.