ἐνωμοτία

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	ἐνωμοτία	ἐνωμοτία	ἐνωμοτίαι
Γενική	ἐνωμοτίας	ἐνωμοτίαιν	ἐνωμοτιῶν
Δοτική	ἐνωμοτίᾳ	ἐνωμοτίαιν	ἐνωμοτίαις
Αιτιατική	ἐνωμοτίαν	ἐνωμοτία	ἐνωμοτίας
Κλητική	ἐνωμοτία	ἐνωμοτία	ἐνωμοτίαι

Ετυμολογία

ἐνωμοτία < ἐνώμοτος + -ία < ὄμνυμι

Ουσιαστικό

ἐνωμοτία θηλυκό

1. (ιστορία) (στρατιωτικός όρος) (αρχαία Σπάρτη) ομάδα ορκισμένων στρατιωτών
2. (ελληνιστική κοινή) (ιστορία) (στρατιωτικός όρος) λόχος
3. (ελληνιστική κοινή) (ιστορία) (στρατιωτικός όρος) το ένα τέταρτο του λόχου

Συγγενικές λέξεις

• ἐνωμοτάρχης
  • νέα ελληνική: ενωμοτάρχης