ἐπάλληλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό & θηλυκό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐπάλληλος	ἡ	ἐπαλλήλη	τὸ	ἐπάλληλον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐπαλλήλου	τῆς	ἐπαλλήλης	τοῦ	ἐπαλλήλου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐπαλλήλῳ	τῇ	ἐπαλλήλῃ	τῷ	ἐπαλλήλῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐπάλληλον	τὴν	ἐπαλλήλην	τὸ	ἐπάλληλον
κλητική ὦ!		ἐπάλληλε		ἐπαλλήλη		ἐπάλληλον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐπάλληλοι	αἱ	ἐπάλληλαι	τὰ	ἐπάλληλᾰ
γενική	τῶν	ἐπαλλήλων	τῶν	ἐπαλλήλων	τῶν	ἐπαλλήλων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐπαλλήλοις	ταῖς	ἐπαλλήλαις	τοῖς	ἐπαλλήλοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐπαλλήλους	τὰς	ἐπαλλήλᾱς	τὰ	ἐπάλληλᾰ
κλητική ὦ!		ἐπάλληλοι		ἐπάλληλαι		ἐπάλληλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐπαλλήλω	τὼ	ἐπαλλήλᾱ	τὼ	ἐπαλλήλω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐπαλλήλοιν	τοῖν	ἐπαλλήλαιν	τοῖν	ἐπαλλήλοιν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ος, περισσότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'φρόνιμος' όπως «φρόνιμος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐπάλληλος < ἐπ- + ἀλλήλων < ἄλλος

Επίθετο

ἐπάλληλος, -ος/-η, -ον

1. ο ένας μετά τον άλλον
2. συνεχής

Συγγενικά

• ἐπαλλήλως
• → δείτε τη λέξη ἄλλος

Πηγές

• ἐπάλληλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐπάλληλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.