ἐπέλευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐπέλευσῐς	αἱ	ἐπελεύσεις
γενική	τῆς	ἐπελεύσεως	τῶν	ἐπελεύσεων
δοτική	τῇ	ἐπελεύσει	ταῖς	ἐπελεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἐπέλευσῐν	τὰς	ἐπελεύσεις
κλητική ὦ!		ἐπέλευσῐ		ἐπελεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐπελεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἐπελευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐπέλευσις < (ἐπί) ἐπ- + ἔλευσις < ἐπελεύσομαι, μέλλοντας του ἐπέρχομαι

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: επέλευση

Ουσιαστικό

ἐπέλευσις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή)
  1. η άφιξη
  2. τυχαία παρόρμηση
  3. (2ος, 3ος αιώνας, νομικός όρος) δίωξη

Συγγενικά

• ἐπελαύνω
• ἐπέρχομαι
• → και δείτε τις λέξεις ἔλευσις, ἐλεύσομαι και ἔρχομαι

Πηγές

• ἐπέλευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.