ἐπίσταθμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἐπίσταθμος < ἐπί- + σταθμός

Επίθετο

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐπίσταθμος	τὸ	ἐπίσταθμον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐπιστάθμου	τοῦ	ἐπιστάθμου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐπιστάθμῳ	τῷ	ἐπιστάθμῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐπίσταθμον	τὸ	ἐπίσταθμον
κλητική ὦ!		ἐπίσταθμε		ἐπίσταθμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐπίσταθμοι	τὰ	ἐπίσταθμᾰ
γενική	τῶν	ἐπιστάθμων	τῶν	ἐπιστάθμων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐπιστάθμοις	τοῖς	ἐπιστάθμοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐπιστάθμους	τὰ	ἐπίσταθμᾰ
κλητική ὦ!		ἐπίσταθμοι		ἐπίσταθμᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐπιστάθμω	τὼ	ἐπιστάθμω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐπιστάθμοιν	τοῖν	ἐπιστάθμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

ἐπίσταθμος, -ος, -ον

1. ο φρουρός μιας πύλης
2. υπεύθυνος ενός συμποσίου

Ουσιαστικό

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἐπίσταθμος	οἱ	ἐπίσταθμοι
γενική	τοῦ	ἐπιστάθμου	τῶν	ἐπιστάθμων
δοτική	τῷ	ἐπιστάθμῳ	τοῖς	ἐπιστάθμοις
αιτιατική	τὸν	ἐπίσταθμον	τοὺς	ἐπιστάθμους
κλητική ὦ!		ἐπίσταθμε		ἐπίσταθμοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐπιστάθμω
γεν-δοτ	τοῖν		ἐπιστάθμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἐπίσταθμος αρσενικό

• επόπτης διοίκησης, σατράπης

Συγγενικά

• ἐπίσταθμα
• ἐπισταθμία

Πηγές

• ἐπίσταθμος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐπίσταθμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.