ἐπιμωμητός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἐπιμωμητός	ἡ	ἐπιμωμητή	τὸ	ἐπιμωμητόν
γενική	τοῦ	ἐπιμωμητοῦ	τῆς	ἐπιμωμητῆς	τοῦ	ἐπιμωμητοῦ
δοτική	τῷ	ἐπιμωμητῷ	τῇ	ἐπιμωμητῇ	τῷ	ἐπιμωμητῷ
αιτιατική	τὸν	ἐπιμωμητόν	τὴν	ἐπιμωμητήν	τὸ	ἐπιμωμητόν
κλητική ὦ!		ἐπιμωμητέ		ἐπιμωμητή		ἐπιμωμητόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἐπιμωμητοί	αἱ	ἐπιμωμηταί	τὰ	ἐπιμωμητᾰ́
γενική	τῶν	ἐπιμωμητῶν	τῶν	ἐπιμωμητῶν	τῶν	ἐπιμωμητῶν
δοτική	τοῖς	ἐπιμωμητοῖς	ταῖς	ἐπιμωμηταῖς	τοῖς	ἐπιμωμητοῖς
αιτιατική	τοὺς	ἐπιμωμητούς	τὰς	ἐπιμωμητᾱ́ς	τὰ	ἐπιμωμητᾰ́
κλητική ὦ!		ἐπιμωμητοί		ἐπιμωμηταί		ἐπιμωμητᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐπιμωμητώ	τὼ	ἐπιμωμητᾱ́	τὼ	ἐπιμωμητώ
γεν-δοτ	τοῖν	ἐπιμωμητοῖν	τοῖν	ἐπιμωμηταῖν	τοῖν	ἐπιμωμητοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐπιμωμητός < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

ἐπιμωμητός, -ή, -όν

• αξιόμεμπτος, αξιοκατάκριτος

  ※  7ος↑ αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Ἔργα καὶ Ἡμέραι, 13 (11-13)

  Οὐκ ἄρα μοῦνον ἔην Ἐρίδων γένος, ἀλλ᾽ ἐπὶ γαῖαν | εἰσὶ δύω· τὴν μέν κεν ἐπαινήσειε νοήσας, | ἡ δ᾽ ἐπιμωμητή·

  Της Έριδας γένος δεν υπάρχει ένα μονάχα, μα πάνω στη γη | είναι δυο. Τη μια όποιος την ένιωσε θα την επαινούσε, | μα η άλλη αξιόμεμπτη είναι.

  Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : ἐπιμωματός

Συνώνυμα

• ἐπίμωμος

Πηγές

• ἐπιμωμητός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐπιμωμητός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.