ἑβδομηκοντοῦτις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἑβδομηκοντοῦτις	οἱ	ἑβδομηκοντούτιδες
γενική	τοῦ	ἑβδομηκοντούτιδος	τῶν	ἑβδομηκοντουτίδων
δοτική	τῷ	ἑβδομηκοντούτιδῐ	τοῖς	ἑβδομηκοντούτισῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ἑβδομηκοντοῦτιν	τοὺς	ἑβδομηκοντούτιδᾰς
κλητική ὦ!		ἑβδομηκοντοῦτι		ἑβδομηκοντούτιδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἑβδομηκοντούτιδε
γεν-δοτ	τοῖν		ἑβδομηκοντουτίδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἑβδομηκοντοῦτις < ἑβδομηκοντούτης + -ις < αρχαία ελληνική ἑβδομήκοντα + ἔτος

Ουσιαστικό

ἑβδομηκοντοῦτις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) θηλυκό του ἑβδομηκοντούτης: εβδομηκονταετής, εβδομηντάχρονη, εβδομηντάρα

Πηγές

• ἑβδομηκοντοῦτις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἑβδομηκοντοῦτις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.