ἔλαφος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἔλαφος	οἱ/αἱ	ἔλαφοι
γενική	τοῦ/τῆς	ἐλάφου	τῶν	ἐλάφων
δοτική	τῷ/τῇ	ἐλάφῳ	τοῖς/ταῖς	ἐλάφοις
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἔλαφον	τοὺς/τὰς	ἐλάφους
κλητική ὦ!		ἔλαφε		ἔλαφοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐλάφω
γεν-δοτ	τοῖν		ἐλάφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «κάμηλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἔλαφος ήδη ομηρικό < πρωτοελληνική *éləpʰos < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₁éln̥bʰos < *h₁el- (ελάφι)

Ουσιαστικό

ἔλαφος αρσενικό ή θηλυκό

1. (θηλαστικό ζώο) ελάφι
2. (συνεκδοχικά) δειλός
3. ελαφίσιος
4. (ελληνιστική σημασία, γαστρονομία) είδος γλυκού ή πίτας

Πηγές

• ἔλαφος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἔλαφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.