ἔνατμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἔνατμος	τὸ	ἔνατμον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐνάτμου	τοῦ	ἐνάτμου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐνάτμῳ	τῷ	ἐνάτμῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἔνατμον	τὸ	ἔνατμον
κλητική ὦ!		ἔνατμε		ἔνατμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἔνατμοι	τὰ	ἔνατμᾰ
γενική	τῶν	ἐνάτμων	τῶν	ἐνάτμων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐνάτμοις	τοῖς	ἐνάτμοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐνάτμους	τὰ	ἔνατμᾰ
κλητική ὦ!		ἔνατμοι		ἔνατμᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐνάτμω	τὼ	ἐνάτμω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐνάτμοιν	τοῖν	ἐνάτμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἔνατμος < ἔν- + ἀτμός

Επίθετο

ἔνατμος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) που έχει ατμό

Πηγές

• ἔνατμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.