ἔσπετε

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἔσπετε: β΄ πρόσωπο πληθυντικού προστακτικής αορίστου β΄ ( *ἔσπον) του ἔπω ή του ἐννἑπω, ο μοναδικός μαρτυρούμενος τύπος του *ἔσπον < θέμα *σπ- < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *sekʷ-, λέω, συγγενές με το ἔπος)· → δείτε και τη λέξη ἔννεπε

Ρηματικός τύπος

ἔσπετε

• πείτε

  ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 2 (Β. Ὄνειρος. Διάπειρα. Βοιωτία ἢ κατάλογος νεῶν.), στίχ. 484

  ἔσπετε νῦν μοι, Μοῦσαι - πείτε μου τώρα Μούσες

Δείτε επίσης

• ἑσπόμην
• θεσπέσιος

Πηγές

• ἔσπετε, ἔσπον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.