Ἐλευθερεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἐλευθερεύς	οἱ	Ἐλευθερεῖς
γενική	τοῦ	Ἐλευθερέως	τῶν	Ἐλευθερέων
δοτική	τῷ	Ἐλευθερεῖ	τοῖς	Ἐλευθερεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἐλευθερέᾱ	τοὺς	Ἐλευθερέᾱς
κλητική ὦ!		Ἐλευθερεῦ		Ἐλευθερεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἐλευθερεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		Ἐλευθερέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἐλευθερεύς < Ἐλευθερ(αί) + -εύς

Ουσιαστικό

Ἐλευθερεύς αρσενικό

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της πόλης των Ελευθερών

Πηγές

• Ἐλευθερεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Ἐλευθερεύς - Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français (Το Μεγάλο Μπαγί: Λεξικό [αρχαίας] ελληνικής-γαλλικής), Παρίσι: Hachette.