Ἐλλοπιεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἐλλοπιεύς	οἱ	Ἐλλοπιεῖς
γενική	τοῦ	Ἐλλοπιέως	τῶν	Ἐλλοπιέων
δοτική	τῷ	Ἐλλοπιεῖ	τοῖς	Ἐλλοπιεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἐλλοπιέᾱ	τοὺς	Ἐλλοπιέᾱς
κλητική ὦ!		Ἐλλοπιεῦ		Ἐλλοπιεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἐλλοπιεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		Ἐλλοπιέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἐλλοπιεύς < Ἐλλοπί(α) ή Ἐλλόπι(ον) + -εύς

Ουσιαστικό

Ἐλλοπιεύς αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος πόλης με το όνομα Ἐλλοπία ή Ἐλλόπιον

Πηγές

• Ἐλλοπιεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.