Ἐρετριακός

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	Ἐρετριακός	ἡ	Ἐρετριακή	τὸ	Ἐρετριακόν
γενική	τοῦ	Ἐρετριακοῦ	τῆς	Ἐρετριακῆς	τοῦ	Ἐρετριακοῦ
δοτική	τῷ	Ἐρετριακῷ	τῇ	Ἐρετριακῇ	τῷ	Ἐρετριακῷ
αιτιατική	τὸν	Ἐρετριακόν	τὴν	Ἐρετριακήν	τὸ	Ἐρετριακόν
κλητική ὦ!		Ἐρετριακέ		Ἐρετριακή		Ἐρετριακόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	Ἐρετριακοί	αἱ	Ἐρετριακαί	τὰ	Ἐρετριακᾰ́
γενική	τῶν	Ἐρετριακῶν	τῶν	Ἐρετριακῶν	τῶν	Ἐρετριακῶν
δοτική	τοῖς	Ἐρετριακοῖς	ταῖς	Ἐρετριακαῖς	τοῖς	Ἐρετριακοῖς
αιτιατική	τοὺς	Ἐρετριακούς	τὰς	Ἐρετριακᾱ́ς	τὰ	Ἐρετριακᾰ́
κλητική ὦ!		Ἐρετριακοί		Ἐρετριακαί		Ἐρετριακᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	Ἐρετριακώ	τὼ	Ἐρετριακᾱ́	τὼ	Ἐρετριακώ
γεν-δοτ	τοῖν	Ἐρετριακοῖν	τοῖν	Ἐρετριακαῖν	τοῖν	Ἐρετριακοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

Ἐρετριακός < αρχαία ελληνική Ἐρέτρι(α) + -ακός

Επίθετο

Ἐρετριακός, -ή, -όν

• (ελληνιστική κοινή) ο σχετικός με την Ερέτρια (Ἐρέτρια)

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη Ἐρέτρια

Πηγές

• Ἐρετριακός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.