ἡσυχία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἡσυχίᾱ	αἱ	ἡσυχίαι
γενική	τῆς	ἡσυχίᾱς	τῶν	ἡσυχιῶν
δοτική	τῇ	ἡσυχίᾳ	ταῖς	ἡσυχίαις
αιτιατική	τὴν	ἡσυχίᾱν	τὰς	ἡσυχίᾱς
κλητική ὦ!		ἡσυχίᾱ		ἡσυχίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἡσυχίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἡσυχίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἡσυχία < ἥσυχ(ος) + -ία

Ουσιαστικό

ἡσυχία, -ας θηλυκό

1. ησυχία, ηρεμία, γαλήνη, ξεκούραση

   ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Θουκυδίδης, Ἱστορίαι, 2, 22.1

   τήν τε πόλιν ἐφύλασσε καὶ δι᾽ ἡσυχίας μάλιστα ὅσον ἐδύνατο εἶχεν.

   Πήρε, όμως, όλα τα μέτρα για να φρουρείται η πολιτεία και να τηρείται όσο το δυνατόν η ηρεμία μέσα στην πόλη.

   Μετάφραση (1965-1968): Άγγελος Σ. Βλάχος, Αθήνα:Γαλαξίας @greek‑language.gr

   ※  4ος↑ αιώνας ⌘ Δημοσθένης, Περὶ τοῦ στεφάνου (Ὑπὲρ Κτησιφῶντος), 308

   ἔστι γάρ, ἔστιν ἡσυχία δικαία καὶ συμφέρουσα τῇ πόλει, ἣν οἱ πολλοὶ τῶν πολιτῶν ὑμεῖς ἁπλῶς ἄγετε.

   Υπάρχει βέβαια, υπάρχει ήσυχος βίος, έντιμος και ωφέλιμος για την πόλη, που εσείς οι περισσότεροι από τους πολίτες περνάτε χωρίς επιτήδευση.

   Μετάφραση (2012): Α.Ι. Γιαγκόπουλος, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

2. διακοπή, παύση, ανάπαυση
3. ήσυχος τόπος, απομονωμένο μέρος, τόπος ερημικός

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : ἡσυχίη
• δωρικός τύπος : ἁσυχία

Εκφράσεις

• δι' ἡσυχίας (εἰμί)
• ἐν τῇ ἡσυχίᾳ
• ἐν ἡσυχίᾳ (εἰμί) / (ἔχω τι) / διατρίβω)
• ἡσυχίαν ἄγω ή ἡσυχίαν ἔχω
• καθ' ἡσυχίαν
• μεθ' ἡσυχίας

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ἥσυχος

Πηγές

• ἡσυχία - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• ἡσυχία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἡσυχία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.