ἥμισυς

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	ἡμῐσυ- ἡμῐσε-
ονομαστική	ὁ	ἥμισῠς	ἡ	ἡμίσειᾰ	τὸ	ἥμισῠ
γενική	τοῦ	ἡμίσεος	τῆς	ἡμισείᾱς	τοῦ	ἡμίσεος
δοτική	τῷ	ἡμίσει	τῇ	ἡμισείᾳ	τῷ	ἡμίσει
αιτιατική	τὸν	ἥμισῠν	τὴν	ἡμίσειᾰν	τὸ	ἥμισῠ
κλητική ὦ!		ἥμισῠ		ἡμίσειᾰ		ἥμισῠ
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἡμίσεις ιωνικός: ἡμίσεες	αἱ	ἡμίσειαι	τὰ	ἡμίσεᾰ αργότερα: ἡμίση
γενική	τῶν	ἡμισέων	τῶν	ἡμισειῶν	τῶν	ἡμισέων
δοτική	τοῖς	ἡμίσεσῐ(ν)	ταῖς	ἡμισείαις	τοῖς	ἡμίσεσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	ἡμίσεις	τὰς	ἡμισείᾱς	τὰ	ἡμίσεᾰ
κλητική ὦ!		ἡμίσεις		ἡμίσειαι		ἡμίσεᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἡμίσεε - ἡμίσει	τὼ	ἡμισείᾱ	τὼ	ἡμίσεε - ἡμίσει
γεν-δοτ	τοῖν	ἡμισέοιν	τοῖν	ἡμισείαιν	τοῖν	ἡμισέοιν
Και μεταγενέστερη συνηρημένη γενική ενικού (αρσενικό-ουδέτερο): ἡμίσους Ουδέτερο πληθυντικός, μεταγενέστερα ἡμίση & τὰ ἡμίσεια.
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'βαθύς' όπως «ἥμισυς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἥμισυς < ἡμί- (< πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *semi- • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Επίθετο

ἥμισυς, -εια, -υ

1. μισός, ήμισυς
2. (Χρειάζεται επεξεργασία)

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : ἅμισυς

Πηγές

• ἥμισυς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἥμισυς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.