ἧπαρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἡπᾰρ- ἡπᾰτ-
ονομαστική	τὸ	ἧπαρ	τὰ	ἥπατᾰ
γενική	τοῦ	ἥπατος	τῶν	ἡπάτων
δοτική	τῷ	ἥπατῐ	τοῖς	ἥπασῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἧπαρ	τὰ	ἥπατᾰ
κλητική ὦ!		ἧπαρ		ἥπατᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἥπατε
γεν-δοτ	τοῖν		ἡπάτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἧπαρ' όπως «ἧπαρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἧπαρ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *yókʷr̥. Συγγενή: πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *Hyák νέα ελληνική iecur, σανσκριτική यकृत् (yakṛt), περσική جگر (jegar), παλαιά αρμενική լեարդ (leard) .

Ουσιαστικό

ἧπαρ ουδέτερο

• (ανατομία) ήπαρ, συκώτι

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, Περὶ τῶν ἐντὸς παθῶν, (De affectionibus interioribus), κεφ. 28,@scaife.perseus

  τὸ ἧπαρ παρᾳχρῆμα γίνεται σκληρὸν αὐτέῳ, καὶ οἰδέει, καὶ σφύζει ὑπὸ τῆς ὀδύνης,

  ΣτΕ: Ο Ιπποκράτης αναφέρεται σε μία μορφή ηπατίτιδας.

Συγγενικά

• ἡπατηρός
• ἡπατιαῖος
• ἡπατίας
• ἡπατίζω
• ἡπατικός
• ἡπάτιον
• ἡπατῖτις
• ἡπατοειδής
• ἥπατος
• ἡπατοσκοπέω
• ἡπατοσκοπία
• ἡπατοσκοπικός
• ἡπατόσκοπος
• ἡπατουργός
• ἡπατοφαγέομαι
• λευκηπατίας, λευχηπατίας

Πηγές

• ἧπαρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἧπαρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.